QR-Code Een Bus voor Ben Over ons Helpt u mee? Doneer: Doneer

EVEN VOORSTELLEN - WIE ZIJN WIJ

Benjamin rollen op het strand

Wij zijn in 2013 en 2016 geboren. Bij onze geboorte deden we het, afgezien van wat opstart problemen bij Lucas, best heel goed. Onze papa en mama zagen na een paar maanden bij Lucas dat zijn ogen niet goed konden volgen en hij wat slappig bleef. Een MRI werd gemaakt maar de boodschap was dat het allemaal onderdeel was van zijn toevallige oogaandoening: oculomotore apraxie. Een hele mond vol. Toen Benjamin werd geboren zagen onze ouders dat ze het tweede exemplaar met iets aan zijn oogjes hadden. Het kon dus niet anders zijn dan dat het toch iets genetisch is? Na ook een MRI bleek dat er inderdaad best wat aan de hand was. De radioloog bij Lucas had gewoon zitten slapen… want terugkijkend was het overduidelijk dat ook zijn kleine hersenen er niet uit zagen als de nette bloemkooltjes die ze zouden moeten zijn en dat heeft allerlei gevolgen. Het Joubert Syndroom hebben wij. Moeite met coördinatie, oogaandoening, snel vermoeid etc. Lucas een stuk meer dan Benjamin.

SPIERZIEKTE

Alleen… dikke vette toevallige pech… Benjamin werd toen hij 9 maandjes oud was overvallen door de acuut verlammende spierziekte Guillain-Barré Syndroom. Helaas een zeldzame zeer ernstige variant. Zijn lijf viel zijn eigen zenuwen aan en beschadigde deze zwaar en voor een behoorlijk deel onherstelbaar. Zijn spieren vielen allemaal uit en Benjamin moest op de kinder-intensive care in coma langdurig kunstmatig beademd worden. De eerste vraag was of Benjamin het ging redden en de tweede vraag was hoe hij hier uit zou komen. Het leven van ons hele gezin was volledig op zijn kop gezet. Ons fantastisch team aan artsen, mama en papa en natuurlijk Benjamin zelf hebben keihard gewerkt en hemel en aarde bewogen om zoveel mogelijk te herstellen! Er werd al voorspeld: het herstel is alleen de eerste jaren en daarna is het klaar en moet je roeien met de riemen die je hebt.

VOORUITGANG TOT OP ZEKERE HOOGTE

Ben en Luc ontmoeten Prins Harry op de Invictus Games

Dat is inderdaad zo gegaan. Ik ben heel trots op hoe ver ik gekomen ben. Helaas is er veel blijvende schade en ben ik sterk afhankelijk van hulpmiddelen en hulp. Bijvoorbeeld bij het zitten en wielen ter vervanging van mijn benen. Ook heb ik elke dag zenuwpijn en probeer ik met mijn weinige energie in elk geval de helft van de tijd naar school te gaan. Ik zit al in groep 3 en leer als een speer lezen. Ik ben poepieslim en gebruik mijn hersenen ook om zo handig mogelijk met mijn hulpmiddelen om te gaan. Ik kan bijvoorbeeld als de beste wheelies maken met mijn rolstoel en zo kan ik gewoon hup een stoepje op! Ook moet ik mijn beperkte energie zo slim mogelijk inzetten. Ik kan als de beste grapjes maken en daarmee weet ik anderen heel goed op te vrolijken! 😉